ایتالیا زادگاه پاستا
پاستا
پای ثابت آشپزی ایتالیایی است و در واقع جانشین نان فرانسوی و سیب‌زمینی
آلمانی و نان یا چلو ایرانی است. سس پاستا در واقع خورشی است که پاستا را
به عنوان غذا کامل می‌کند. رسم بر این است که هر شهر ایتالیا یک
نوع پاستا، یک نوع نوشیدنی، یک نوع پیتزا و یک نوع بستنی مخصوص به خود را
داشته باشد. در ایتالیا حتی یک موزه پاستا وجود دارد. در این موزه ماشین
آلات آنتیک تولید پاستا و نمونه هایی از پاستا با قدمت 100 سال پیش نگهداری
می شود. اگر قصد دارید با تور اروپا و یا تور ایتالیا سفر کنید و می خواهید از دیدنی های ایتالیا را ببینید، در کنار آن چشیدن طعم پاستای ایتالیایی را از دست ندهید.
ایتالیا
کشور غذا‌هاست و ایتالیایی‌ها روی غذا بسیار حساس‌اند. فست فودهای
بین‌المللی به سختی می‌توانند در ایتالیا شعبه داشته باشند. ولی در عین حال
در اکثر بارها و کافه‌ها می‌شود انواع پیتزا را سفارش داد. کلمه پاستا در
زبان ایتالیایی یعنی خمیر و منظور از خمیر همان چیزی است که ما آن را رشته
می‌نامیم. می‌گویند مارکوپولو پاستا را از چین به ایتالیا برده است ولی
تحقیقات تاریخی این فرضیه را رد کرده‌اند. در دوران صفوی ایرانیان هم
ترکیباتی از رشته را در آشپزی استفاده می‌کردند که بی‌شباهت به پاستای
ایتالیایی نبوده است. پاستای ایتالیایی از آردِ نوعی گندمِ سخت تهیه می‌شود
و به اشکال گوناگونی عرضه می‌شود.
یک داستان جذاب ایتالیایی روایت می کند که روزی
یک دوشیزه چینی طبق معمول که مشغول تهیه خمیر نان بود، حین کار با یک
ملوان ایتالیائی مشغول گفتگو شد و کارش را فراموش کرد. در این حین، خمیر از
ظرف به روی میز ریخته و به صورت رشته‌رشته از میز آویزان شد. با تابش
آفتاب بر روی رشته‌ها آن‌ها به سرعت خشک شدند. ملوان ایتالیائی که نامش
اسپاگتی بود، با دوشیزه چینی تصمیم گرفتند اطلاعات و نحوه به وجود آمدن
رشته‌ها را نزد خود مخفی نگه دارند. آن‌ها داخل کشتی، رشته‌ها را در آبگوشت
جوشان پختند وبا مصرف رشته‌های پخته شده،دریافتند چقدر آن‌ها خوردنی و
خوشمزه شده‌اند. بدین ترتیب نحوه تولید ماکارونی، برحسب تصادف کشف گردید.
آقای اسپاگتی پس از بازگشت به سرزمین خویش( ایتالیا ) به فکر خوشمزه کردن
ومغذی کردن این رشته‌ها افتاد و موجب شد ایتالیا به عنوان بزرگ‌ترین
مصرف‌کننده این نوع غذای گندمی مطبوع تلقی گردد.
